-----------------------------

Έχασα το δρόμο μου στο δρόμο. Έχασα το ταξίδι μου στο ταξίδι.

Μέχρι το τέλος...

Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά...
Ποτέ δεν έμαθα τελικά να ξεχωρίζω πότε έχω στην αγκαλιά μου κούκλα ψεύτικη και πότε αληθινή. Το γέλιο κραυγή αναποδογύρισε κι έγινε κραυγή γέλιο.
Η Άνοιξη ήρθε πιο νωρίς φέτος. Την βλέπω, την οσμίζομαι. Τα χελιδόνια μου επέστρεψαν. Άρχισαν να φτιάχνουν τη φωλιά κάτω από το γείσο.
Δεν βλέπω, δεν μυρίζω, δεν ακούω. Όλες οι αισθήσεις νέκρωσαν. Ξαφνικός Θάνατος.
Τις σκότωσε αγέρι εχθρικό που ντύθηκε με χρώματα παραλλαγής.
Ποτέ δεν έμαθα τελικά να ξεχωρίζω αν ο αέρας που ανεμίζει στα μαλλιά μου είναι ούριος, ή δολοφόνος.
Έτσι ξεκινά το καινούριο μεγάλο ταξίδι.
Που θα κρατήσει μέχρι το τέλος.