Κάποτε
θὰ σταματήσουμε
σὰ μιὰ γαλάζια ἅμαξα
μέσ᾿ στὸ χρυσάφι
δὲ θὰ μετρήσουμε τὰ μαῦρα
ἄλογα
δὲ θά ῾χουμε τίποτα ν᾿ ἀθροίσουμε
δὲ θά ῾χουμε πιὰ τίποτα
γιὰ νὰ μοιράσουμε
κρατώντας
ἕνα ξύλο
θὰ περάσουμε
μέσ᾿ ἀπ᾿ τὴ μαύρη τρύπα
τοῦ ἥλιου
ποῦ θὰ καίει Μ. Σαχτούρης
Εκεί, ψηλά, στα μέρη του Διομήδη, που θα ταξιδέψουμε χωρίς πρέπει και γιατί, όταν έρθει η Άνοιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου